Ηρθε η ώρα του Ολαϊτάν

Στο Φάληρο, χτες το μεσημέρι, είδαμε πόσο καλή ομάδα είναι ο Παναιτωλικός. Πόσο καλή ομάδα είναι ο Ολυμπιακός το θυμόμαστε από προηγούμενα παιχνίδια. Φαντάζομαι ότι ο Μίτσελ έχει καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά τον τελευταίο καιρό.

Η ομάδα έχει χάσει τον ρυθμό και την ταχύτητά της. Δημιουργεί ευκαιρίες, αλλά σε μικρότερο αριθμό. Ενώ στην αρχή δημιουργούσε συνεχώς από τον άξονα, παίζοντας κάθετο ποδόσφαιρο, τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχει χάσει αυτό το στοιχείο. Νομίζω ότι την ευθύνη γι’ αυτό φέρνουν ο Μανιάτης κυρίως και ο Σάμαρης.

Ο πρώτος είναι φανερά εκτός φόρμας και κάνει αβίαστα λάθη σαν κι αυτό που εκμεταλλεύθηκαν οι Αγρινιώτες κι άνοιξαν το σκορ. Καλό θα είναι να ξεκουραστεί και να καταλάβει πως ουδείς αναντικατάστατος. Για ένα ακόμη παιχνίδι μου έκανε εντύπωση ο Ολαϊτάν.

Τρέχει παντού, ντριμπλάρει, κοντράρεται χωρίς να πέφτει με το παραμικρό και είναι πάντα μέσα στις φάσεις. Το μέλλον του προμηνύεται λαμπρό. Αισιοδοξία σκορπά κι η εμφάνιση του Αβραάμ που δείχνει να βρίσκει τα πατήματά του και να γίνεται ο γνωστός στόπερ βράχος.

Ο Βαλντές δεν γίνεται να κριθεί, γιατί εκτός των άλλων φαινόταν ότι μετά τα πρώτα λεπτά που μπήκε στο γήπεδο κι ενώ είχαν γίνει οι τρεις αλλαγές, δεν μπορούσε να πατήσει καλά και να σπριντάρει...