Απο το ΟΧΙ στο ΝΑΙ

Διενεργήθηκε το Δημοψήφισμα της 5.7.2015 και ενώ κατακάθεται η αχλύ του, μοιάζει να έγινε για να εξοβελιστεί ο κ. Βαρουφάκης, για να συνεδριάσουν οι πολιτικοί αρχηγοί, πλην του Χρυσαυγίτη Φύρερ και για να γλιτώσει το κόμμα του και η χώρα από το μοιραίο κ. Σαμαρά. Πολλά τα έξοδα για τα τρία αυτά απλά πράγματα.

Τώρα όλοι άδωμεν προς εταίρους και δανειστές. Δώστε μας μια συμφωνία κι ας έχει σκληρά μέτρα. Τώρα όλοι συμπίπτουν στην ερμηνεία, ότι το αποτέλεσμα του όχι δεν συνιστά λαϊκή εντολή ρήξης αλλά εντολή παραμονής στην ευρωζώνη με θυσίες. Με άλλη διατύπωση, η ερμηνεία του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος από τον Πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς, πλην του κου Κουτσούμπα, είναι αναντίστοιχη με το υποτιθέμενο ηρωικό και καθαρό όχι, το οποίο τελικώς, υπογείως αλλά εμφανώς μεταφράζεται ως ένα ηχηρό ΝΑΙ στο ευρώ με μέτρα και κόπους. Δεν θα μπορούσε να μας σκηνοθετήσει ούτε ο Μπουνιονέλ, δεν θα μπορούσε να μας γράψει ένα μονόπρακτο, ούτε ο Κάφκα.

Εύχομαι η συμφωνία να ’ρθει χωρίς να προσχωρώ στην αυταπάτη, ότι αυτή θα θεμελιώνεται σε δίκαιη κατανομή των βαρών και των μέτρων. Μια δίκαιη κατανομή θα προϋπέθετε για παράδειγμα τον υποδειγματικό φορολογικό κολασμό όλων εκείνων των συνελλήνων, που με την ανοχή τόσο των προηγουμένων, όσο και της παρούσας Κυβέρνησης, φυγάδευσαν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες, προς αυτές της αλλοδαπής καθώς και προς τις θυρίδες, τα σεντούκια και τα στρώματα. Μια δίκαιη κατανομή θα προϋπέθετε, την φορολογική επιβράβευση αυτών, που επιδεικνύοντας πατριωτισμό και φρόνηση, κράτησαν τα χρήματά τους στις ελληνικές τράπεζες. Αυτοί οι τελευταίοι, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι των ελληνικών τραπεζών είναι και οι μόνοι που είπαν πραγματικά όχι στο Δημοψήφισμα, ασχέτως ποιο ψηφοδέλτιο έριξαν στην κάλπη. Οι άλλοι, αυτοί που τα χρήματά τους έφυγαν νωρίς, ανήκουν στην κατηγορία των νενέκων.

Μια δίκαιη κατανομή των βαρών θα προϋπέθετε να αποφασίσουμε αν πρέπει, να μισθοδοτούμε ακόμη παπάδες και δεσποτάδες, αν πρέπει να συνταξιοδοτούμε σαρανταπεντάχρονους ή πενηντάχρονους ή άγαμες θυγατέρες ή ακόμη Δημάρχους και βουλευτές. Οψόμεθα. Παρά ταύτα, εμφιλοχωρεί και η ανησυχία αυτή που γεννιέται από τη μετριότητα και τη μυωπία των ευρωπαϊκών ενωσιακών ηγεσιών. Φανταστείτε, αυτοί ή κάποιοι απ’ αυτούς να μας πουν, ότι την όποια συμφωνία, δεν θα την πάνε στα Κοινοβούλιά τους για έγκριση αλλά στους λαούς τους για Δημοψήφισμα.

Γράφει ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος