Το άθλημα νίκησε τον, τραγικά κουρασμένο, Ολυμπιακό!

Διαιτησίες, δηλώσεις, αναρτήσεις, ΚΕΔ, Φάρος, ράδιο, ειδήσεις, μανταλάκια... Όλα από χέρι καμένα! Ο Φάρος είναι εδώ! Αγαπάτε το Φάρο σας!
Συγχαρητήρια όπως καταλάβατε δε θα διαβάσετε εδώ... Ένα μπράβο στους παίκτες και στον Πασχάλη που ήταν καλύτεροι στο 4ο και στο 5ο ματς, είναι αρκετά μεγαλόκαρδο! Δε γίνεται να ξεχάσω τι είδα φέτος, αλλά και τι (non call) έχουν δει τα ματάκια μου τόσα χρόνια...
Να χαρώ με τη χαρά τους, απλά, δε γίνεται!
Να τα κάνουμε όλα οικόπεδο κάθε φορά που χάνουμε, επίσης δε γίνεται!
Όπως και να τους βγάζετε όλους άχρηστους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα, επίσης δε γίνεται! Ειδικότερα στο μπάσκετ το 90% όσων γράφονται από Ολυμπιακάρες είναι για γέλια... Αυτοσυγκράτηση παιδιά, ειδικά στα social!

Αυτό όμως που δε γίνεται, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ένα! Να κλείσει η 7! Όσοι λένε κάτι τέτοιο είναι το ίδιο επικίνδυνοι με αυτούς που λένε «πούλα Βαγγέλα» ή «Αγγελόπουλοι ως εδώ βάλτε λεφτά» ή «τέλειωσε ο Σπανούλης»!
Ο Ολυμπιακός είναι ο κόσμος του! Και ο κόσμος του είναι πρωτίστως η 7! Ξεκολλάτε το μυαλό σας λοιπόν γιατί ο Ολυμπιακός δεν είναι το σωματείο της γειτονιάς σας να κλείνετε τις πόρτες!
Επίσης την επόμενη χρονιά η ομάδα θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη στήριξη και για να γίνει αυτό χρειάζεται δουλειά από όλους! Κόψτε λοιπόν αυτή την αηδία για τον μπασκετικό κόσμο της ομάδας και τον ποδοσφαιρικό, εκτός και αν θέλετε να κάνετε κακό στον Ολυμπιακό! Μη χωρίζεται τον κόσμο της ομάδας!
Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσει περισσότερο ή το καταλαβαίνουν περισσότερο από άλλους το μπάσκετ. Μέχρι εκεί όμως. Πρέπει η διοίκηση, οι οργανωμένοι, οι δημοσιογράφοι ακόμα και το marketing της ομάδας να δουλέψουν πάνω σε αυτό. Δεν είναι όλα αυτονόητα, ούτε πια γεμίζουν τα γήπεδα έτσι από μόνα τους...

Πάμε τώρα στους τελικούς και πως εγώ τους είδα.

Ξεκινάω από τον Σφαιρόπουλο για τον οποίο διάβασα ισοπεδωτικές κριτικές. Η πλειοψηφία αυτών εντάσσεται στον κανόνα βγάζω τα απωθημένα μου στο fb μετά από κάθε ήττα. Έκανε λάθη και θα κάνει κι άλλα... Έλληνα προπονητή που σε τρία χρόνια έχει προσφέρει δύο Πρωταθλήματα και δυο τελικούς Ευρωλίγκας δεν τον αλλάζεις. Του δίνεις την ευκαιρία να προσπαθήσει με καλύτερο υλικό. Έχει φυσικά βάση η κριτική στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας που ειδικότερα στο τέλος της σεζόν στέρεψε λύσεων και φαντασίας. Όμως χωρίς Λοτζέσκι και Χάκετ, δηλαδή χωρίς βασικά όπλα, δε γίνεται να δώσεις τη μάχη που ονειρεύεσαι... Ναι ακόμα και ο Χάκετ θα ήταν πολλή σημαντικός στην επιθετική δημιουργία. Ένα low post ακόμα σε mismatch, επιπλέον «εύκολα» σουτ από τα 5-6 μέτρα, περισσότερη ενέργεια, λιγότερα λεπτά για τους «βασικούς» κλπ. Δεν είναι αμελητέα όλα αυτά, ειδικά σε ματς που κρίνονται στο καλάθι.
Η ομάδα έσκασε, δεν άντεξε το τέλος του φετινού Γολγοθά. Από τον τελικό της Ευρωλίγκας και συγκεκριμένα το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου, η ομάδα έδειξε έντονα τα σημάδια της έλλειψης ενέργειας. Ο χρόνος για να ξεκουραστεί δεν ήταν αρκετός και μπήκε στη σειρά των τελικών με μειονέκτημα σε αυτόν τον τομέα. Το πρώτο ματς μπορείς να πεις ότι ήταν το καλύτερο παιχνίδι του Ολυμπιακού σε ολόκληρη τη σειρά, αλλά με σαφώς χειρότερη απόδοση από τον τελικό. Στα υπόλοιπα παιχνίδια των play off η κατάσταση επιδεινώθηκε. Σε κάθε ματς ο Ολυμπιακός ήταν χειρότερος από το προηγούμενο.
Έβλεπες τους παίκτες να χάνουν ενέργεια στη διάρκεια του κάθε αγώνα. Ακόμα και έτσι όμως βρέθηκε κοντά στο 2-0, αλλά δεν τον άφησαν οι γκρίζοι και ο αρχηγός ήταν άρρωστος για να τους “μαρμαρώσει” ξανά στο τέλος και να κλέψει τη νίκη. Η διαιτησία έκανε τη δουλειά της καλά, επιστημονικά αλλά και η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε καθαρά λόγω κούρασης. Στην επιδείνωση της καταπόνησης των παικτών πρέπει να συνυπολογίσουμε και το άφθονο, ατιμώρητο, ξύλο που έτρωγαν οι παίκτες σε κάθε αγώνα. Πρίντεζης, Σπανούλης, Μάντζαρης και Παπανικολάου πρέπει να έφευγαν με μώλωπες στα χέρια και στο κορμί. Αυτός ο έρμος ο Πρίντεζης πόσο ξύλο έτρωγε όταν έπαιρνε τη μπάλα στο low post και πόσες φορές είδαμε να του βαράνε τα χέρια και να μην σφυρίζεται τίποτα;
Αν μη τι άλλο πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι ξέρουν μπάσκετ στην ΚΕΔ και γενικότερα στο σύστημα που τρέχει το άθλημα στη χώρα μας. Η προσέγγιση γίνεται με καθαρά μπασκετικά κριτήρια. Είχαν βάλει στόχο το 5ο ματς και το πέτυχαν φάση προς φάση.
Το «άδειασμα» όμως του Ολυμπιακού είναι μνημειώδες. Μετά από κάθε ματς έλεγα δε γίνεται να κάνουμε χειρότερο ματς από αυτό, είναι κακός και ο Παναθηναϊκός, θα νικήσουμε και την κούραση. Μπορούσε να γίνει και αυτό. Αν η ομάδα έπαιρνε περισσότερα από τους ξένους. Κυρίως σε όλη τη διάρκεια της σεζόν αλλά και τώρα στους τελικούς.
Δεν έγινε όμως και η ομάδα δεν βγήκε ποτέ στο παρκέ στο καθοριστικό 5ο ματς. Μιλάμε για θλιβερή εικόνα που δεν ταιριάζει σε ότι έχει καταφέρει αυτή η παρέα. Είναι ένα καλό μάθημα για το επόμενο πρωτάθλημα.
Πρέπει να διορθωθούν όλα αυτά που υποχρέωσαν την ομάδα σε τόσο υποτονικό τερματισμό. Να διατηρήσουμε τον ελληνικό κορμό και να έρθουν ξένοι που να προσφέρουν περισσότερα. Αυτή η παρέα δεν έχει κλείσει τον κύκλο της. Ο Ολυμπιακός δεν σταματάει σε μια αποτυχημένη σεζόν. Αυτοκριτική, διορθωτικές κινήσεις και οι κορυφές μας περιμένουν!

Γρηγόρης Χριστόγλου