Λυπηθείτε τους ρε παιδιά!

Όχι τόσο πόνο! Αυτό που κάνετε καταντάει σαδισμός. Δεν είναι σωστό να του συμπεριφέρεστε με αυτό τον τρόπο. Να είναι δέκα πόντους μπροστά στη μέση της τελευταίας περιόδου και να φεύγει με σκυμμένο το κεφάλι. Τι θέλετε δηλαδή. Να διώξει ο άλλος το πούλμαν και να φύγουν με ταξί; Σας παρακαλώ πολύ να συμπεριφέρεστε με αβρότητα στην πελατεία. Ρίξτε του από την αρχή δεκαπέντε πόντους στο κεφάλι και αφήστε τον να φύγει ήσυχα-ήσυχα.

Αυτά τα ολίγα για την προσωπική μας διασκέδαση μετά από μια μεγάλη και αγχωτική νίκη. Να πούμε ότι παίχτηκε μπάσκετ απαιτήσεων στο ΣΕΦ θα είναι ψέμα. Να πανηγυρίσουμε για τη νίκη να αγανακτήσουμε με τα σφυρίγματα των Δεσλή - Καρακατσούλη αλλά να ξέρουμε και τι μας γίνεται. Τιμή και δόξα στον Παπανικολάου που έπαιξε μεγάλη άμυνα στον Σίγκλετον και μας έδωσε το μισό ματς.

Τιμή και δόξα στον ακάματο εργάτη Μιλουτίνοφ που πήρε πάνω του άμυνες και σκοράρισμα. Από εκεί και πέρα κάτι συμβαίνει με το καλάθι και οι σουτέρ στα τρίποντα το βλέπουν σαν δακτυλήθρα που να πάρει ο διάολος. Ευτυχώς που στον πάγκο έχουμε κανονικό προπονητή που τους βάζει να παίζουν οργανωμένο μπάσκετ. Απέναντι έχουν τον Πασκουάλ που ζει και πεθαίνει με τις εμπνεύσεις και τις αποκοτιές του Τζέιμς. Συνήθως πεθαίνει δηλαδή.

Εντάξει, κάνουμε την πλάκα μας μετά από κάθε νίκη αλλά το βλέπουμε πως η ομάδα είναι φορτωμένη με κούραση και άγχος. Η κούραση φαίνεται στα λάθη και το άγχος στα άστοχα σουτ. Αν βελτιώσει την εικόνα της μπορεί να καθαρίσει μέσα στο ΟΑΚΑ και να τελειώσει η υπόθεση στο τέταρτο ματς. Αρκεί να μην προκύψει πάλι τραυματισμός και οι Δεσλήδες και οι Καρακατσούληδες να σφυρίζουν αυτά που βλέπουν…

Mπάμπης Χριστόγλου