Καινούρια πράγματα...από σήμερα και κάθε μέρα (τώρα μην το δέσετε και κόμπο αυτό το κάθε μέρα) μαζί σας η νέα στήλη της REDoulas με "Ολυμπιακό" παρασκοίνιο για...γυναίκες και όχι μόνο.

Πάει κι αυτό. Το πήρε και τυπικά ο Ολυμπιακός. Μεγάλη υπόθεση ένας ακόμη τίτλος.

Το 42ο στην ιστορία του και 17ο τα 19 τελευταία χρόνια.

Καλή μπάλα είδαμε κόντρα στον Λεβαδειακό από έναν Ολυμπιακό που είχε σε καλή μέρα και τον Μπενίτες και τον Τσόρι. Ειδικά ο Αργεντινός έδειξε και πάλι την αξία του. Σε κάθε αγώνα το κάνει και δίνει το παράδειγμα. Για τους «ερυθρολεύκους» σημαντικό είναι πλέον να προχωρήσουν το μεταγραφικό τους πλάνο. Οπως κάθε καλοκαίρι (και σε κάθε ομάδα του κόσμου) θα γίνουν προσθήκες με στόχο φυσικά τη βελτίωση. Γνωστά αυτά. Το θέμα για τους Πειραιώτες είναι να ανέβουν κι άλλο επίπεδο και να παίξουν ακόμη καλύτερη μπάλα.

Η απαίτηση για τίτλους και διακρίση δεν τελειώνει ποτέ σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Το ποιοι θα είναι αυτοί οι παίκτες είναι κάτι που θα το δούμε στη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου. Η ποιότητα ασφαλώς και έχει σημασία. Για την ομάδα του Πειραιά ο Ντομίνγκες είναι το σημείο αναφοράς. Οι παίκτες που θα έρθουν θα πρέπει να είναι στα δικά του στάνταρ. Αξία, ποιότητα, τεχνική, προσωπικότητα. Τα έχει όλα αυτά ο Τσόρι που εξελίχθηκε σε ηγέτη των «ερυθρολεύκων». Αν οι μεταγραφές έχουν τη δική του πάστα, τότε ο Ολυμπιακός μπορεί να νιώθει σίγουρος για την επόμενη χρονιά. Προφανώς και δεν μπορείς ποτέ να είσαι βέβαιος για κάθε μεταγραφή. Πολλές φορές άλλα υπόσχονται κι άλλα βγαίνουν στο γήπεδο που είναι και ο τελικός κριτής.

Οι προδιαγραφές όμως παίζουν τον ρόλο τους. Ο Τσόρι είναι ένα από τα βαρόμετρα. Πιθανότατα και το σημαντικότερο για τον Ολυμπιακό, που μπορεί και πάλι να χτίσει πάνω του και την επόμενη ομάδα με την οποία φιλοδοξεί σε κατακτήσεις στην Ελλάδα και σε διακρίσεις στην Ευρώπη. Ο κορμός για τον νέο Ολυμπιακό φυσικά και υπάρχει. Παίκτες όπως ο Μπενίτες και ο Φορτούνης προδιαθέτουν θετικά για ακόμη καλύτερες βραδιές. Σημασία έχει να πλαισιωθούν από συμπαίκτες με  προσωπικότητα και αξία ώστε οι «ερυθρόλευκοι» να συνεχίσουν, όπως αναπόφευκτα κάθε χρόνο επιθυμούν, στον δρόμο των επιτυχιών.

O Kώστας Μιαούλης κάνει στο www.sport-fm.gr τον καταμερισμό των ευθυνών από τη δική του σκοπιά για την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού μέσα στη σεζόν.

Εξηγούμαι από την αρχή. Το κείμενο γράφεται, όχι για την ήττα από την Ντνίπρο, αλλά για την συνολική εικόνα του Ολυμπιακού ως τώρα στη σεζόν. Ως προς το σκορ, το 2-0 πάντοτε γυρνάει εξαιρετικά δύσκολα. Το δύσκολο για μένα δεν είναι να βάλουν πολλά οι "ερυθρόλευκοι' στη ρεβάνς, αλλά το να μην δεχτούν. Πάμε τώρα στο σύνολο και όχι στο χθεσινό...

Ο Ολυμπιακός έχει σοβαρές ασθένειες. Οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν παρατηρηθεί στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός πάσχει σοβαρά στα άκρα του, με ποδοσφαιριστές που ουδεμία σχέση έχουν, όποια ονόματα και αν κουβαλάνε, με παίκτες που είχε σε περασμένη έτη ομάδα. Δεν θα βάλω καν τα ονόματα του Γκαλέτι ή του Τζόλε . Δεν φτάνουν ούτε στο μισό της προσφοράς των Ζαϊρί και Αμπντούν για παράδειγμα. Ο Αφελάι είναι ένας ποδοσφαιριστής, που πραγματικά απορείς, αν μπορεί να είναι εν ενεργεία ποδοσφαιριστής. Ο Ντοσεβί μπορεί να είναι καλός, φιλότιμος, αλλά λίγα πράγματα. Ομολογώ, πως ο Ντουρμάζ προσπαθεί, αλλά λίγα πράγματα μπορεί να κάνει.

Ο Μίτσελ ταλαιπώρησε πολύ στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς, τους Μαζουακού και Ομάρ. Ο Περέιρα τους έχει τρενάρει λίγο, μιας και έχει περιορίσει τα ανεβάσματα τους, που προξενούσαν κενά, στην άμυνα και είχαν οδηγήσει τον Ολυμπιακό να δέχεται εύκολα γκολ ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Περέιρα, προσπάθησε να κάνει τον Ολυμπιακό πιο συμπαγή στον άξονα, να έχει πιο καλή σύνδεση και να προσπαθεί κυρίως από τους κεντρικούς διαδρόμους. Από τη στιγμή που έχουν σταματήσει τα ανεβάσματα των Ομάρ και Μαζουακού, ο Ολυμπιακός γίνεται κάθε αγωνιστική πιο προβλέψιμος και πιο φτωχός σε δημιουργία. Γιατί οι ακραίοι δεν μπορούν να δημιουργήσουν φάσεις στο ένας εναντίον ενός, δίχως να έχουν αρκετή υποστήριξη για συνεργασίες και ο άξονας έχει μπλοκαριστεί εντελώς.

Μέσα σε όλα αυτά, προέκυψε και το πρόβλημα με το κέντρο της άμυνας. Έχω τονίσει πολλάκις, πως συνηθίζω να κρίνω ως δίδυμα τους ποδοσφαιριστές, ωστόσο δεν μπορείς να παραλείψεις να κάνεις και ατομική κριτική. Ο Σιόβας όπως είναι τώρα, δυστυχώς, δεν μπορεί να σταθεί, τουλάχιστον σε καμία περίπτωση, δίχως να έχει δίπλα του έναν γρήγορο παρτενέρ. Ο Ολυμπιακός έχει δύο βαριά κορμιά, στην άμυνα του, που μπορεί να είναι άριστοι στο ψηλό παιχνίδι, αλλά έχουν πρόβλημα με γρήγορους αντιπάλους, έχουν θέμα να πέφτουν σβέλτα στα αντίπαλα σουτ (βλέπε γκολ Αραβίδη απέναντι σε Σιόβα και το πρώτο γκολ της Ντνίπρο που έχει δόση τύχης του Κανκάβα απέναντι στον Σαντάνα) και έχουν πρόβλημα να μεταφέρουν τη μπάλα μπροστά. Αν τους πρεσάρουν έχουν θέμα…

Το κοουτσάρισμα του Περέιρα, στα πιο απαιτητικά ματς με ΑΕΚ και Ντνίπρο ήταν απογοητευτικό. Στην Τούμπα ο Ολυμπιακός έκανε ευκαιρίες, όχι τόσες πολλές, αλλά νίκη δεν πήρε. Το πρόσημο μέχρι στιγμής για τον Πορτογάλο, σε αυτά τα ματς είναι αρνητικό. Επίσης η επιμονή του σε κάποιους ποδοσφαιριστές που φανερά δεν μπορούν και ο παραγκωνισμός του Μπενίτες είναι επίσης γεγονότα που προβληματίζουν. Και από σκάουτινγκ, μέχρι στιγμής, δεν μπορεί να έχει μείνει κάποιος ικανοποιημένος, ακριβώς το αντίθετο θα λέγαμε. Ωστόσο το χτίσιμο και το πώς έφτασε ο Ολυμπιακός ως εδώ, αποτελούν ευθύνη του προκατόχου του Πορτογάλου, όπως και το γεγονός, πως από θέμα δυνάμεων, είναι φανερό, πώς δεν βρίσκονται πολλοί παίκτες στο πικ τους και μάλλον το αντίστροφο φαίνεται, όσο περνάει ο καιρός.

Η πλειοψηφία του κόσμου των «ερυθρολεύκων» απαιτεί αυτή τη στιγμή, ένα όραμα, που να μην περιορίζεται μόνο στην κατάκτηση των εγχώριων τίτλων, που κι αυτοί έρχονται, αλλά με την υποσημείωση πως ως ποιότητα, ο Ολυμπιακός φθίνει στο πέρασμα των ετών. Είναι πιθανό να τα καταφέρει και στους δύο εντός συνόρων θεσμούς ο Ολυμπιακός, αλλά υπάρχουν στιγμές που έχουν κάνει χτυπητά αρνητική εντύπωση φέτος και με Μίτσελ και με Περέιρα. Το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές, δεν εμπνέουν ως ήρωες τους οπαδούς της ομάδας. Κι αυτοί πάντοτε κάτι παραπάνω ξέρουν, αφού ξοδεύουν, τρώνε τα κρύα και την ταλαιπωρία για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα. Καμία ομάδα δεν μπορεί να «ξηλώνεται» και να «ξαναράβεται» κάθε χρόνο, χωρίς συνέπειες. Αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα και αφορά τη διοίκηση.

Αν περιμένω τον Ολυμπιακό ν’ αντιδράσει στο ντέρμπι; Σε παλιότερες εποχές, όχι και τόσο μακρινές, γνωρίζοντας πώς υπήρχαν προσωπικότητες που όταν τους «κολλούσαν» στον… τοίχο, διέθεταν την ποδοσφαιρική μαγκιά ν’ αντιδράσουν, θα έλεγα πως θα είχε και πολλές πιθανότητες να κερδίσει. Επειδή, ωστόσο, οι «ερυθρόλευκοι», δεν διαθέτουν πλέον, πολλούς παίκτες με γνώση του πώς θα διαχειριστούν κρίσεις παρόμοιου τύπου, το ντέρμπι, μπορεί να γίνει ακόμα πιο περίπλοκο κι ένα αρνητικό αποτέλεσμα, ίσως να φέρει μεγάλους κλυδωνισμούς.

O Γιώργος Μαζιάς γράφει για τον απόλυτο θρίαμβο του ΠΑΟΚ απέναντι σε έναν προβληματικό κι αγνώριστο Ολυμπιακό...

Πότε, με ποια διαδικασία, ποια κριτήρια επιλογής και επαληθευσιμοτητας των ενεργειών της ανατέθηκε και απο ποιον στην κα Αλαμουντιν - Κλουνεϊ η νομική διεκδίκηση των εν Λονδινω μαρμάρων - γλυπτών του Παρθενώνα;

Ο απόλυτος παραλογισμός. Για άλλη μια φορά στο καλοκαιράκι του Αγίου Δημητρίου ανθίζουν τα άνθη της κενότητας στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Το γεγονός είναι μείζονος πολιτικής σημασίας και αποδεικνύει τον στρατηγικό σχεδιασμό των κυβερνώντων τη χώρα, που εσχάτως το ’χουν ρίξει στην αρχαιολογία και στην εξωτερική πολιτιστική πολιτική. Αραγε, πώς ξέφυγε από τους κυβερνητικούς φωστήρες να αποστείλουν στρατιωτικό άγημα να υποδεχθεί την κα Αμάλ Αλαμουντίν - Κλούνεϊ. Πώς επέτρεψαν να μεταφέρεται με ταπεινό λεωφορείο και όχι με λιμουζίνα; Αποδεικνύουν άραγε αυτά ότι η κυβέρνηση είναι πιστή στους κανόνες της δημοσιονομικής εγκράτειας, ακόμη και μπροστά σ’ αυτή τη νομική παραστάτη που θα μας φέρει πίσω τα μάρμαρα, που υπεξαίρεσε ο Λόρδος Ελγιν;

Άλλωστε, είναι προφανές, ότι τα ελγίνεια μάρμαρα έρχονται. Μόνον η νομική αυτή βεβαιότητα εξηγεί την αφηρημάδα της κας Αμάλ Αλαμουντίν – Κλούνεϊ να ξεχάσει τα αθλητικά της υποδήματα, ώστε να έχει πρόσκομμα επίσκεψης στον ιερό βράχο, καθ’ ότι στις αποσκευές της στρίμωξε μόνον ψηλοτάκουνες γόβες, καθ’ ότι ο νομικός αγώνας κατά του Ηνωμένου Βασιλείου είναι και θέμα ύψους. Ας είναι καλά, όμως, ο κος Τασούλας, Υπουργός Πολιτισμού, δηλαδή Υπουργός των κλεμμένων ή υπεξαιρεθέντων μαρμάρων, που εκστασιασμένος μπρος στην ως άνω κυρία, ως βενετσιάνος γονδολιέρης ανήμερα του γάμου της, της υποσχέθηκε ότι θα της βρει αθλητικά υποδήματα περιπάτου και έτσι επιτέλους μάθαμε και το νούμερο των ευγενών πατουσών της από τα δελτία ειδήσεων.

Άραγε, τα αθλητικά υποδήματα αυτά, της ως άνω κυρίας, θα εκποιηθούν στο μέλλον από τον οίκο Sotheby’s ή θα τοποθετηθούν σε ειδική προθήκη του Βρετανικού Μουσείου μετά την επιστροφή των μαρμάρων, ώστε να διασκεδαστεί η λύπη και ο οδυρμός των Βρετανών; Στο σημείο αυτό πρέπει να εξυμνηθεί η κορυφαία εθνική προσφορά των συγκροτημάτων των Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης (ΜΜΕ), που μεγιστοποιώντας το απόλυτο μηδέν προσπαθούν νυχθημερόν να μας πληροφορήσουν ακόμα και από ποια πόρτα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια αποχώρησε το βράδυ η κα Αλαμουντίν - Κλούνεϊ, αποδεικνύοντας έτσι την ευφυΐα της. Αραγε, μήπως είναι επικοινωνιακό στρατήγημα να διαμένει μαζί με τους συνεργάτες της σε ξενοδοχείο, που φέρει το όνομα της αντιδίκου χώρας;

Άραγε, θα μάθουμε ποτέ το αποσμητικό της και ακόμη αν τα εσώρουχά της είναι δωρικού, ιωνικού ή κορινθιακού ρυθμού ή αν αληθεύει ότι παντρεύτηκε τον Κλούνεϊ αφού τον ερωτεύτηκε παραδομένη στο κάλλος του, που της θύμιζε έντονα γλυπτό του Φειδία; Εννοείται, πως τα παραπάνω χαζά ερωτήματα μπορεί και να απαντηθούν με ιδιαίτερα σοβαροφανή τρόπο. Θα παραμείνουν, όμως, άλλα αυτονόητα ερωτήματα αναπάντητα, όπως: Ποιος πληρώνει το μάρμαρο;

Ποιος επίτροπος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και με ποια αιτιολογία θα θεωρήσει τα χρηματικά εντάλματα για τα εισιτήρια, τη διαμονή, τα γεύματα, τα δείπνα και ενδεχομένως τα αθλητικά υποδήματα της κυρίας Αλαμουντίν – Κλούνεϊ και των συνεργατών της; Πότε, με ποια διαδικασία, ποια κριτήρια επιλογής και επαληθευσιμότητας των ενεργειών της ανατέθηκε και από ποιον στην κα Αλαμουντίν – Κλούνεϊ ή στο δικηγορικό γραφείο όπου εργάζεται η νομική διεκδίκηση των εν Λονδίνω μαρμάρων - γλυπτών του Παρθενώνα; Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι. Αλλιώς, επιβεβαιώνεται ο Λεμπέσης. Είναι τεράστια όντως η συμβολή της βλακείας και των βλακών στον σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό βίο. Τεράστια, αν και λίγο δαπανηρή για εμάς, τους πολίτες, που πληρώνουμε αιωνίως το μάρμαρο, μαστιγωνόμενοι, όπως και οι δούλοι, μαστιγωνόμενοι στην αρχαία Αθήνα, μετέφεραν το μάρμαρο από την Πεντέλη στην Ακρόπολη.

Η παράσταση, όμως, συνεχίζεται, απλά αλλάζουν τα επεισόδια. Ηδη έχουμε αρχίσει να ασχολούμαστε με το κωμικό θρίλερ «Εφιάλτης στον δρόμο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας». Από τη μια, η αξιωματική αντιπολίτευση, που θέλει να γίνει συμπολίτευση μιλά για αργυρώνητους βουλευτές, προκειμένου αυτοί να καταστούν πρόθυμοι και ικανοί εκλέκτορες του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας. Απ’ την άλλη η συμπολίτευση, που αγωνιά να μη γίνει αντιπολίτευση υιοθετεί το αφήγημα περί θεσμικής βαρβαρότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που δυναμιτίζει και υπονομεύει ανεύθυνα την πορεία της χώρας και την έξοδο απ’ τα μνημόνια, που έχουν ήδη γίνει μνημόσυνα θλίψης για την κοινωνία. Όντως, η πραγματικότητα είναι πιο ευρηματική απ' την πιο τρελή φαντασία αυτών που μας κυβερνούν και αυτών που θέλουν να μας κυβερνήσουν, οι οποίοι χωρίς να μιλούν μεταξύ τους θέλουν να πείσουν τους ξένους να μιλήσουν μ' αυτούς για το καλό μας.

Κλείνοντας, ας θυμηθούμε και ας θυμίσουμε τη συνταγματική κατοχύρωση του φιλότιμου, αφού όταν ορίζεται ότι η τήρηση και η προστασία του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων και των Ελληνίδων εννοείται ότι επαφίεται στο φιλότιμό τους. Θα μιλήσει άραγε κανένας γι' αυτό;

ΥΓ.1: Ο ηθοποιός Τζορτζ Κλούνεϊ δεν θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η ανθρωπότητα ακόμα θυμάται τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.

ΥΓ.2: Αν έρθουν τα μάρμαρα, μπορούν να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο σε αντικατάστασή τους αντίγραφα των μεγάλων πολιτικών μορφών του μεταπολιτευτικού συστήματος εξουσίας (τι θα λέγατε για έναν σμιλευμένο Τζοχατζόπουλο ή ένα γύψινο ομοίωμα Παπαγεωργόπουλου);

ΥΓ.3: Δεν αναζητούμε κανέναν Άγγλο δικηγόρο της πιάτσας, μήπως ρεφάρουμε ζητώντας για κάθε αφή και χρήση της Ολυμπιακής φλόγας να σβήνεται και ένα τμήμα του δημόσιου χρέους μας; Έχει άποψη γι’ αυτό η κα Αλαμουντίν – Κλούνεϊ και οι συνεργάτες της;

Ο Κώστας Νικολακόπουλος... πεναλτολογεί στο www.sport-fm.gr με αφορμή τα χθεσινά στο Καραϊσκάκη.

Ο Γιώργος Μαζιάς γράφει για τον απίθανο θρίαμβο του Ολυμπιακού επί της Ατλέτικο Μαδρίτης και τη συνέχεια του στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Κώστας Νικολακόπουλος καταθέτει στο sport-fm.gr την άποψή του για ένα σημαντικό κομμάτι του ρόστερ του Ολυμπιακού, με αφορμή ένα τραυματισμό…

Ο Κώστας Νικολακόπουλος θυμάται στο sport-fm.gr ένα μεταγραφικό σίριαλ του φετινού καλοκαιριού για τον Ολυμπιακό.

Ο Γιώργος Μαζιάς γράφει για τον Ολυμπιακό μετά και το φιλικό με την Ατλέτικ Μπιλμπάο και αναλύει τη συνέχεια των "ερυθρολεύκων" ενόψει της νέας χρονιάς.