Μια μυτιά οξυγόνο για τα παιδιά…!

Πάλι λόγια έλεγαν, πάλι για νίκη κατέβηκαν... Πήραν τα μυαλά τους αέρα από τις μεταγραφές, αλλά κυρίως από την αγωνιστική κατάσταση των Σπανούλη και Πρίντεζη που θα έπαιζαν προερχόμενοι από τραυματισμούς. Μην γράψω και για τον Γουότερς που έπαιξε με λίγες προπονήσεις και πολύ φροντιστήριο. Αυτοί όμως κατάφεραν να αφήσουν λίγο πόνο ο καθένας πάνω στην πράσινη αρμάδα. Μαζί με τον Παπαπέτρου που έκανε ηγετική εμφάνιση, τον Μπιρτς που έμοιαζε βιονικός και στις δυο ρακέτες και τον Παπανικολάου που έβγαλε όλη την ψυχή του μπόρεσαν να νικήσουν εύκολα, πολύ εύκολα και αυτό το ματς. Με το σκορ πλέον να διαμορφώνεται στο 10-0 και τον πόνο να γίνεται αβάσταχτος. Αν βάλεις δίπλα το ποδόσφαιρο και όλα τα υπόλοιπα αθλήματα, το πράγμα γίνεται βαρύ και ασήκωτο. Άσε που κάποιοι θα σκέφτονται και τα τσουβαλάκια των μεταγραφών για τον μπασκετικό και θα το ρίχνουν στα ψυχοφάρμακα.
Πρέπει να κάνουμε κάτι για τα παιδιά γιατί είναι μέρος της κοινωνίας μας και με τόσο πόνο θα υπάρξει γενικότερο πρόβλημα.
Τι να κάνεις όμως για να τους παρηγορήσεις για την εμφάνιση του Καλάθη στο χθεσινό ματς. Θλιβερή εικόνα και πραγματικά απορώ πως αυτός ο παίκτης έχει καταφέρει να βγάλει τόσα χρήματα από το μπάσκετ. Για τον Τζεντίλε τι να γράψεις; Αυτόν που ερχόταν να μας νικήσει μόνο του γιατί είναι υιός του πατέρα του... Αν γράψω ότι είχε χεστεί απάνω του θα είναι βαρύ για την κατάσταση σας; Αν σας πληροφορήσω ότι θα υποστεί ολη τη δικαιοσύνη που έπρεπε να έχει υποστεί και ο πατέρας του, θα μου κρατήσετε μούτρα;

Κλείνω συναινετικά και με γνώμονα το καλό της κοινωνίας μας. Γι αυτό αν νιώθετε πολύ άσχημα μετά και το χθεσινό ματς ή μετά την ανάγνωση του κειμένου τούτου, βάλτε λίγο Μπίλαρο, ανοίξτε τα παράθυρα και πάρτε βαθιά ανάσα...

ΑΚΑΤΑΝΟΜΑΣΤΟΣ